conclusie

Van de verschillende technieken die ik heb onderzocht denk ik dat Augmented Reality de meeste potentie heeft. Het combineren van echte beelden met daarover heen een virtuele laag van computer gegenereerde beelden accepteren we beter dan een ruimte die zich volledig afspeelt in de virtuele wereld.

Vaak zie je bij films waarbij echt opgenomen beelden gemixt worden met CGI ( computer generated images ) geloofwaardiger overkomen dan films die volledig met de computer zijn gemaakt. Als je de films Cloverfield en Beowulf met elkaar vergelijkt vind ik dat een film zoals Cloverfield aannemelijker ( tenminste in hoeverre je een groot monster dat door New York heen dendert aannemelijk kan nemen ) is dan Beowulf. In Cloverfield hebben ze live-action ( echte beelden ) gecombineerd met CGI terwijl Beowulf volledig in 3d gemaakt is. Ze hebben voor de laatst genoemde film acteurs in een speciaal soort pak gehesen en vervolgens hun bewegingen ( van het acteren) overgenomen met tracking points ( deze techniek wordt ook wel mocap of terwijl motion capture genoemd ). Vervolgens hebben ze de acteurs ook digitaal gescand zodat zij in een virtuele ruimte geplaats kunnen worden. Toch heb je als kijker het gevoel dat er iets niet klopt. Hoe realistisch de bewegingen ook zijn en hoe nauwkeurig de acteurs ook zijn gemodelleerd. Aan Gollem in de Film Lord of The Rings of het monster in Cloverfield stoor je je veel minder. Dit heeft naar mijns inziens met een aantal zaken te maken:

- Er bestaat (nog) geen even realistische weergave van de werkelijkheid als de werkelijkheid zelf
- Willen wij als kijkers kijken naar animaties films die zo realistisch zijn als de werkelijkheid of kijken we dan liever naar live-action films.


Juist omdat films zoals Beowulf of Final Fantasy – The Spirits Within trachten om zo realistisch mogelijk over te komen ga je je als kijker storen aan hele kleine dingen die dan net niet kloppen. Het menselijk oog is zeer gevoelig voor beweging, vandaar dat je je er aan gaat storen zodra subtiele bewegingen net niet kloppen. Neem zoiets emoties. Goede acteurs hebben daar jarenlang voor geoefend. Dan is het de kunst van de animator om een in eerste instantie levenloos karakter leven in te blazen. Door middel van mocap kun je hier wel dicht bij komen maar een animator moet daar zeker nog aanpassingen aan verrichten.

Om deze redenen denk ik dat een techniek als Virtual Reality (nog) niet goed genoeg is om volledig te accepteren dat je als kijker echt deel neemt aan een film. Tenminste als dat je doel is als filmmaker. Sinds de tijd dat we schilderen zijn gaan maken hebben we als beeldmakers de neiging als om alles te kadreren. Maar dat komt ook simpelweg doordat de techniek het toen nog toeliet om het op een andere manier op te kunnen te lossen.

Dit geldt hetzelfde voor de techniek stereovison. Er wordt wel een extra dimensie toegevoegd aan het beeld, maar je hebt in dit geval ook “last” van kadrering. Zodra je als kijker je hoofd maar 90 graden draait ben je al “uit” de film.

De uitdaging die er voor mij ligt als beeldmaker met de huidige technieken is het vinden van nieuwe mogelijkheden om een verhaal te kunnen vertellen. Zowel vernieuwd in de zin van interactie met het publiek als de kijker proberen volledig te kunnen onderdompelen in de ervaring. Er word sinds enige tijd geëxperimenteerd met verhalen opslaan in databases om vervolgens het publiek te laten kiezen hoe een verhaal dan zou kunnen gaan lopen. Dit soort interactie werkt naar mijn idee gewoon nog niet omdat zodra je als kijker op een knopje moet drukken om vervolgens verder te gaan in het verhaal je uit de filmervaring wordt getrokken. Op dat moment realiseer je dat je een toeschouwer bent en dat je niet echt deel uitmaakt van de film. Eigenlijk wil je als kijker het gevoel hebben dat je helemaal geen hulpstukken hoeft te gebruiken om deel uit te kunnen maken van een andere realiteit. Dat is ook tevens het kritiek wat ik heb over de technieken Virtual Reality en Augmented Reality. Voor beide technieken geldt dat je hulpstukken nodig hebt om je te verplaatsen in die andere realiteit. Toen Jan Torpus tijdens zijn presentatie zijn living-room project liet zien, zag je dat hij een enorm apparaat op zijn hoofd had. Natuurlijk zullen dit soort apparaten in de toekomst steeds kleiner en efficiënter worden, maar we moeten toe naar een systeem waar wij als kijkers zo min mogelijk last van hebben. Vergelijk het maar met dromen. Sommige dromen kunnen zo realistisch zijn dat je echt het gevoel hebt dat je je bevindt in een andere wereld. Zonder hulpstukken. Puur natuur. Wat dat betreft zou een systeem zoals te zien in de matrix, de ultieme ervaring kunnen zijn. Als we films zouden kunnen maken in de vorm van een droom, waarin de kijker zich dus totaal kan overgeven aan die film. Waarom zou je bijvoorbeeld nog op vakantie gaan, als je een ervaring kan creëren alsof je je op dit moment echt in Barcelona bevindt. Niet alleen visueel, maar ook met geluiden en geuren erbij. Wat zou dan nog de noodzaak zijn om je fysiek te willen verplaatsen met alle rompslomp eromheen? Als we onze zintuigen wat dat betreft op zo’n manier voor de “gek” kunnen houden, dan kunnen we ons lichaam ( en geest ) hierdoor manipuleren.
Ik denk dat er nog veel onderzoek gedaan moet worden naar de invloed van onze geest op ons lichaam.

De techniek Augmented Reality is nog verre van perfect maar als beeldmaker zijn er wel interessante mogelijkheden om een verhaal te vertellen. Je kan de kijker direct invloed laten hebben op een scène door middel van attributen te plaatsen in het virtuele ruimte die direct invloed zouden kunnen hebben op die ruimte. Stel de slechterik op het punt staat om iets heel ergs akeligs te doen en jij kan dat voorkomen door hem neer te schieten met een pistool die zich daar ergens in de ruimte bevindt dan heb je direct invloed op het verloop van de film. Wellicht moet je als beeldmaker dan de mogelijke uitkomsten daarvan kunnen voorspellen en die in een database structuur gooien. Zodat de verhaallijn op dat moment een andere weg inslaat. Wat dat betreft verschilt deze manier van een film ervaren niet eens zo veel met het spelen van een game. Ik denk ook dat deze twee vormen van kunst steeds meer naar elkaar toe gaan groeien. In de games industrie wordt er als sinds een aantal jaren meer geld gegenereerd dan in de filmindustrie. Ik hoop dat het een mooi huwelijk wordt.

Augmented Reality: presentatie door Jan Torpus

Mediakunstenaar Jan Torpus presenteert op de Willem de Kooning Academie tijdens een crossLab lunchevents een aantal projecten die hij met AR heeft gemaakt. Waar ik zelf het meest van onder de indruk was, is zijn living-room project. Door middel van een helm en een soort van bril die je opzet krijg je allerlei virtuele objecten/kleuren/ animaties etc te zien in een bepaalde ruimte waardoor de realiteit volledig kan worden veranderd. Zo kan je dus zoals in dit voorbeeld je hele huiskamer re-stylen zonder maar een kwast aan te raken. Ook kan je de ruimte van je huiskamer ( virtueel ) veel groter maken dan hij in werkelijkheid is. Op die manier zou je je kamer een veel meer ruimtelijk effect kunnen geven. Wat dan wel jammer is, is dat je er fysiek niet heen kan lopen want de werkelijke fysieke ruimte van de kamer heeft uiteraard wel zijn beperkingen. Door middel van kleur kan je de sfeer die de kamer heeft compleet veranderen. Je kan de kamer in een keer van compleet blauw naar geel veranderen. Er zijn vele studies gedaan over hoe bepaalde kleuren je gemoedstoestand kan beinvloeden. Op die manier kan je als je bijvoorbeeld gestrest van werk komt, de kleur van je kamer aanpassen zodat je na een aantal minuten weer volledig tot rust kan komen.

Het living-project kan je hier vinden:
link

Op de website van Jan Torpus kan je nog een aantal van zijn projecten vinden:
Link

Vergeet suffe powerpoint presentaties!

Een leuke toepassing van augmented reality. Tijdens deze lezing laat de spreker goed zien wat hoe we augmented reality zouden kunnen gebruiken voor een presentatie.

Artikel en een filmpje van de presentatie zijn hier te vinden:

www.extendlimits.nl

Op deze pagina is er een opsomming van linkjes te vinden van allerlei onderzoeken naar augmented reality. Hier vind je ook allerlei wetenschappelijke publicaties over dit onderwerp


Links:

http://www.se.rit.edu/~jrv/research/ar/

Nieuw materiaal slaat hologrammen binnen enkele minuten op

Dit artikel gaat over een nieuw soort beelddrager om holografische beelden makkelijk op te kunnen slaan. Het maken van holografische beelden is op zichzelf niet zo vernieuwend maar wetenschappers zijn nu in staat om in tegenstelling tot gebruikelijke materialen de beelddrager herschrijfbaar te maken. Nu duurt het nog een aantal minuten om het beeld te verversen maar in de toekomst kunnen ze de beelddrager sneller wissen en herschrijven zodat je net als bij een "normale" tv beelden sneller kan laten zien. Wellicht hebben we in de nabije toekomst holografische tv's. In het artikel staat ook een stukje vermeld over de mogelijke toepassingen die wetenschappers al bedacht hebben:


De wetenschappers zien toepassingen van de holografische techniek in onder meer de gezondheidszorg en opleidingen voor luchtmachtpersoneel. Aangezien het gebruikte materiaal relatief goedkoop te produceren is en dankzij thin-film technieken geen inherente grootte-restricties kent, zouden levensgrote afbeeldingen, bijvoorbeeld een holografische afbeelding van een mens om een chirurg te ondersteunen bij een operatie, geen probleem moeten zijn. Een quicktime-filmpje waarin de onderzoekers hun technologie tonen, is op de site van de Universiteit van Arizona beschikbaar.

bron: tweakers.net
Het gehele artikel is hier te vinden: link

Voor de nieuwe generatie beeldmakers is het natuurlijk interessant om te onderzoeken hoe wij deze nieuwe technologie zouden kunnen gebruiken voor het maken van "nieuw" soort feuture films/documentaires/animaties etc. Ik ga hier later dieper op in.

Pentagon: 'Augment' Reality with 'Videogame' Contact Lenses

Het Pentagon komt met een artikel hoe ze Augment Reality kunnen gebruiken om hun soldaten nog beter te kunnen uitrusten. Zo kunnen ze door middel van een lens allerlei informatie projecteren op het netvlies. Je zou dan bijvoorbeeeld belangrijke objecten kunnen hightlighten. Hierdoor gaat oorlog voeren haast steeds meer op een first-person shooter lijken.

Artikel

Toy Story films get 3D makeover

Typisch geval hoe Hollywood de industrie "uitmelkt". Met een nieuwe techniek gaan ze een remake maken van een oude film in dit geval Toy Story. In plaats dat Pixar een nieuw soort film bedenkt waarmee ze techniek naar een hoger niveau zouden kunnen tillen maken ze remake. Jammer, maar misschien beschouwen ze deze productie als een soort van test hoe ze de techniek in de toekomst beter kunnen inzetten.

Het artikel kan je hier vinden.

Stereovision

Movie industry members give their views on digital technology demonstrated at Pinewood Studios.

Filmpje

Augmented reality

Augmented reality (AR) is a field of computer research which deals with the combination of real-world and computer-generated data. At present, most AR research is concerned with the use of live video imagery which is digitally processed and "augmented" by the addition of computer-generated graphics. Advanced research includes the use of motion-tracking data, fiducial marker recognition using machine vision, and the construction of controlled environments containing any number of sensors and actuators.

bron: wikipedia

Ronald Azuma's definition of AR is one of the more focused descriptions. It covers a subset of AR's original goal, but it has come to be understood as representing the whole domain of AR: Augmented reality is an environment that includes both virtual reality and real-world elements. For instance, an AR user might wear translucent goggles; through these, he could see the real world, as well as computer-generated images projected on top of that world. Azuma defines an augmented reality system as one that.

* combines real and virtual,
* is interactive in real-time,
* is registered in three dimensions.

This definition is now often used in some parts of the research literature (Azuma, 1997).

Een instituut in Zwitserland is op dit moment bezig met een project om "echte" beelden real-time te combineren met 3d computergraphics. De gebruiker krijgt een brilletje op en krijgt bijvoorbeeld informatie over het object geprojecteerd. In de toekomst zou je dan op zo'n manier ook bijvoorbeeld een routeplanner kunnen implementeren.

Lifeclipper

Why 3D is about to break through

Interessant artikel over het gebruik van stereovision. Volgens de schrijver zal deze nieuwe techniek ervoor zorgen dat de filmindustrie een nieuwe zal boost krijgen.

Link naar artikel

Holographic displays step closer

Artikel over holografische beelden

Te vinden op de website van BBC

semester 2, 3de jaar , Onderzoeksvraag

Op wat voor een manier zouden nieuwe technieken om beeld te projecteren zoals virtual reality en “stereovision” de beeldcultuur kunnen veranderen?

Hoe kunnen beeldmakers deze technieken gebruiken om hun film op een andere manier te vertellen zodat zij optimaal kunnen profiteren van de mogelijkheden die deze nieuwe technieken bieden. Het gaat er mij dan niet zo zeer om dat ze een film zouden maken puur omdat die techniek er nu eenmaal is. Maar het is denk ik interessanter om te onderzoeken of er bij wijze van spreken een nieuw soort genre gecreëerd zou kunnen door bijvoorbeeld het gebruik van stereovision. Een bepaalde productie zou volledig tot zijn recht komen door het gebruik van deze nieuwe techniek en alleen door het gebruik van deze techniek. Er moet een soort van noodzaak aanwezig zijn om deze techniek in te zetten voor een productie en niet alleen maar omdat het er mooi en gelikt uit zou kunnen zien.

Aanpak:

Ik ga eerst onderzoeken wat voor nieuwe technieken er op dit moment zijn. Wat zijn de nieuwe mogelijkheden en beperkingen. Vervolgens kijken hoe kunstenaars en/of filmmakers nieuwe technieken al gebruiken of gaan gebruiken in de toekomst. Daarnaast zou ik een concept kunnen bedenken hoe ik voor een eigen productie deze techniek zou kunnen gebruiken.

Eigen onderzoek

Voor het vak animatie ben ik op dit moment bezig met een filmpje waarin ik een 3d object plaats in een ruimte die ik heb gefilmd. Ik heb mij laten inspireren door een van de beelden die Michelangelo gemaakt heeft, de Atlas. Het beeld probeer ik zo realistisch mogelijk te maken zodat de kijker in eerste instantie niet doorheeft dat de shots gemanipuleerd zijn. Mijn filmpje zal ik na voltooiing hier ook plaatsen.

Wat mij opviel aan het werk van Michelangelo is dat hij de personen altijd heel expressief en gespierd weergeeft. Waren zijn modellen in werkelijkheid ook zo gespierd? Of maakte hij ze met opzet mooier dan ze in werkelijkheid waren? En zo ja, waarom?

In de periode van 6 oktober 2005 t/m 8 januari 2006 was er in het Teylers museum te Haarlem een tentoonstelling te zien met daarin vele tekeningen van Michelangelo. Het museum heeft speciaal voor deze tentoonstelling een aparte website laten maken.

De website kun je hier vinden:
Michelangelo

Michelangelo maakte vele studies van een mannelijk naaktmodel ter voorbereiding voor zijn beroemde fresco De Schepping van Adam op het plafond van de Sixtijnse kapel.

Adam is hier uitgebeeld als een mooie jongeman, naar Gods evenbeeld geschapen, zoals vermeld in het Genesisverhaal in de bijbel. Michelangelo wilde hiermee uiting geven aan het idee dat de lichamelijke schoonheid van het (mannelijk) lichaam de spirituele schoonheid van God weerspiegelt.

Michelangelo overdreef zijn modellen dus met opzet om zo het perfecte en ideale lichaam te kunnen verbeelden. Hij maakte ze zoals hij dacht dat god wilde dat de mensen zouden zijn.

Michelangelo’s roodkrijttekeningen (zie voorbeeld hierboven) uit deze periode markeren het hoogtepunt van zijn intens sensuele verheerlijking van het ideale mannelijke lichaam.

Michelangelo vond het mannelijke, gespierde lichaam het meest geschikt om menselijke emoties uit te beelden. Houdingen en aangespannen spieren en pezen verraden immers de emoties van een figuur. De voorkeur voor het verbeelden van het mannelijke naakt was niet in strijd met zijn geloofsopvattingen: destijds werd de man nu eenmaal gezien als het hoogtepunt van de schepping. Het lijdt geen twijfel dat Michelangelo verliefd is geweest op mannen en gevoelig was voor mannelijke schoonheid.

Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat Michelangelo de anatomie van zijn modellen in zijn tekeningen en de beelden die hij heeft gemaakt enigzins heeft overdreven. Juist om meer accenten aan te kunnen geven. Hij creëerde hierdoor een schijnwerkelijkheid om de werkelijkheid mooier te maken dan zij eigenlijk is.

Op de tentoonstelling was ook een tekening te zien van een jonge jongen, waarschijnlijk een van zijn leerlingen, die de kijker heel sensueel aankijkt. Wellicht had hij een speciale relatie met deze jongen.

schuingedrukte teksten komen van de website michelangelo.nl